امام صادق علیه السلام فرمودند به یکی از اصحابشان که «أبلغ موالینا عنا السلام»، دوستان ما که اظهار محبت به ما می کنند، سلام ما را به آنها برسان:
أبلغ موالینا عنا السلام وأخبرهم أنا لانغنی عنهم من الله شیئا إلا بعمل ،
با ایشان بگو اینقدر که به ما اظهار محبت می کنند و سنگ ما را به سینه می زنید، بدانید ما بی نیاز نمی کنیم شما را، دردی از شما را درمان نمی کنیم مگر با عمل،
حالا ما گاهی فکر می کنیم که اگر اینجور بگوییم شخصیت را پایین آوردیم، اگه بگوییم که اگر تا عمل نباشه اینها کاری نمی کنند…
حضرت می فرمایند ما نمی توانیم که عذاب خدا را از شما برداریم ، در مقابل خدا بایستیم، بگوییم تو گفتی «عمل» ما می گوییم «نه، همین که ما را دوست بدارند همین کافیه، اظهار محبت به ما بکنند، سینه بزنند و گاهی سراغ قبر ما بیایند خوب کافیه!» اینجور نیست!
«أنا لانغنی عنهم من الله شیئا» که آیه هم گفته «ما تغنی الایات و النذر عن قوم لا یؤمنون»، تا ایمان به آنهایی که جامع بود گفتیم که دنبالش عمل بود تا نباشه این آیات نذر نافع به آن نمی شود، ما هم دردی از شما درمان نمی کنیم الا به عمل، شخصیت آنها همینه، خدا آنها را آورده که راه نشان بدهند، مردم را به خدا نزدیک بکنند وگرنه محبت ما باشد بروید دروغ بگویید بروید هرکار می خواهید بکنید،غیبت بکنید، ربا بخورید ما را دوست بدارید کافیه دیگه، این را ما خودمان ساختیم به سلیقه، اینجور نیست
وأنهم لن ینالوا ولایتنا إلا بعمل أو ورع
به ولایت ما که هی داد می زنند سرمایه ما اینه، نمی رسند به این ولایت ما، مگر با عمل و ورع، پرهیز کاری، خودداری از گناه. این قدر بی پروایی که با ولایت ما نمی سازد! ما نیامدیم که بی پروایی بسازیم در عالم، ما گفتیم مردم متقی بشوند، «نمی رسد به ولایت ما الا به عمل و ورع، مگر با پرهیزکاری و خودداری از گناه.»
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
