تفاوت فرهنگی و تربیتی
هر فرهنگی از خورده فرهنگ ها تشکیل شده است .این خورده فرهنگ هاناشی از تفاوت فرهنگ محل ومکان است ، مانند فرهنگ آذری با مازندرانی تا حدودی متفاوت است. یک زوج در دو فرهنگ بزرگ شده اند و شخصیت آنها شکل گرفته است، وهمین طور نوع تربیت هر کدام تفاوت هایی دارد ، یکی با او در خانه رفتار خیلی محترمانه داشته اند ، یکی برعکس با الفاظ غیر محترمانه مورد خطاب قرار می گرفته است ؛ برای اولی کوچکترین لفظ غیر محترمانه اورا ناراحت می کند وانتظار ندارد شریک زندگی اش کمتر ازگل به او بگوید ؛ ولی دیگری چندان برایش مهم نیست وناراحت نمی شود ووقتی که طرف مقابلش ناراحت می شود، اوتعجب می کند.امثال این تفاوت های فرهنگی وتربیتی وجود دارد . نکته ای که باید زوج های جوان به آن توجه نمایند آن است که از این اختلاف ها هیچ گریزی نیست ؛ البته شدت وضعف دارد ولی وجود دارد .
قرآن این حقیقت را به عنوان شاکله هر انسان بیان می نماید :
قُلْ كُلٌّ یَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدى سَبیلاً بگو: «هر كس طبق شخصیت (و خلق و خوى) خود عمل مىكند (سوره إسراء، 84 ) این تفاوت های فرهنگی وتربیتی موجب نزاع های لفظی خواهد شد.
اگر زن یا مرد موضوع دعوای خودشان را به خارج از خانه بکشانند ، دیگه جمع کردن آن بسیار مشکل و گاهی غیر ممکن می شود
عدم کسب مهارت زندگی زناشویی
یک زوج وقتی در کنار یکدیگر قرار می گیرند ، و زندگی مشترک خود را آغاز می نمایند ، از تجربیات و نحوه تعامل در زندگی مشترک بی بهره ویا کم بهره هستند . این امر موجب نزاع ودعواهای لفظی بین آنها خواهد شد . آنها هنوز زندگی با یک جنس مخالف را نیاموخته اند .هنوز به خصوصیات روانی «زن» ویا « مرد » آشنا نیستند ، یا عدم آگاهی و تجربه از برقراری درست وصحیح روابط جنسی ، موجب بهانه گیری از یکدیگر ودر نتیجه نزاع های لفظی می شود . یک زوج تا بخواهند تجربه کنند وکسب مهارت زندگی مشترک پیدا نمایند مدتی مدیدی طول می کشد ؛ در این مدت دائم نزاع ودعوا دارند.اگر از هر زوجی که چندین سال زندگی نموده اند بپرسید که آیا ابتدای زندگی تان زیاد نزاع می کردید؟ پاسخ خواهند داد : بلی .
بنابراین نزاع زن وشوهر در زندگی اجتناب ناپذیر است.
این نزاع های زناشویی دو نوع می باشد :
نزاع های سطحی که براثر خستگی و یا اختلاف نظرهای جزیی پیش می آید: که بیم جدایی در میان نیست . این نوع نزاع هیچ لازم نیست که دیگران اطلاع پیدا کنند ؛عموماً با کمی مدیریت بر طرف می شود.
اما در نزاع نوع دوم همان گونه قرآن اشاره فرموده است بیم جدایی می رود (وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَیْنهِِمَا) و اختلاف جدی است ، در این صورت باید حکمین بین آن دو اصلاح کنند .به طور مختصر راهکارها عاقلانه بیان می شود.
راهکار در نزاع های جزیی زناشویی
همان گونه که گفته شد این نوع نزاع ها، همواره وجود دارد ، ولی باید زن ومرد بیاموزند که چگونه مدیریت کنند تا بدون صدمه از این نزاع ها خارج شوند ، وعشق وعلاقه شانشان به هم بیشتر گردد .
وقتی زن ومرد به هر دلیلی با یکدیگر به نزاع پرداختن به چهارنکته زیر توجه داشته باشند :
در دعوا به هیچ عنوان حکمی صادر نکنند : وقتی زن ومرد باهم دعوا می کنند فقط احساسات منفی خود را بیان خواهند کرد ، مثلاً به جای گفتن جمله « توبه فکر زن وبچه ات نیستی !! توبه ما علاقه نداری !!» بگوید « من احساس تنهایی می کنم نیازمندم بیشتر به من توجه کنی !» جمله اول موجب تحریک مقابل می شود ؛ ولی جمله دوم ناراحتی واحساس منفی خود را بیان کردید .این ادبیات موجب تحریک مقابل نمی شود.
در دعوا تصمیم نگیرید : در عصبانیت به هیچ عنوان تصمیم نگیرید . مثلاً نگویید برو خانه مادرت ویا ما دیگر بدرد هم نمی خوریم باید جدا شویم . اگر هم در عصبانیت چنین جمله هایی گفتیم ، لازم نیست پیگیری کنیم وتعصب بی جا داشته باشیم . وبگوییم چون گفتم باید تا آخر دنبال کنم ، یا ممکن در عصبانیت قسم خورده باشیم وبگوییم من قسم خوردم از حرفم نمی گذرم .این نادرست است بلکه به هم بگویید «آنوقت عصبانی بودم و جدی نگفتم »
دانیل گُلمَن در کتاب «هوش هیجانی » برای کنترل هیجانات منفی شش گام مطرح می کند این شش گام عبارت است از :
گام اول ایست ،آرام شوید وقبل از عمل کردن فکر کنید
گام دوم اصل مشکل واحساس خودتان را در باره آن شرح دهید .
گام سوم یک هدف مثبت برای خود تعیین کنید .
گام چهارم در باره راه حل های متعدی فکر کنید .
گام پنجم از قبل در باره پیآمد های آنها فکر کنید .
گام ششم پیش بروید وبهترین نقشه را در عمل بیازمایید .(هوش هیجانی دانیل گُلمن ، ترجمه نسیرین پارسا ص 373)
گاهی هم دوستی ها ی خاله خرسه موجب کور شدن گره های زندگی خواهد شد .وگاهی اوقات پس از فرو کش عصبانیت زن ومرد ، آنها می خواهند با هم آشتی کنند؛ ولی دیگران مانع می شوند به عنوان خیرخواهی کار به شکایت ودادگاه کشیده می شود
قهر ودعوا را طولانی نکنید : اگر دعوا کردید وقهر کردید ، زود باهم آشتی کنید ونگذارید این قهر طولانی شود . خوب است مرد در تنهایی پس از آن که عصبانیت ها فرو کش کرد، ناز همسرش را بکشد و اعلام آشتی نماید . واگر مرد چنین نکرد زن چنین کند. پیامبر (ص) چنین زنیکه زود عذر خواهی می کند ، جزء زنان اهل بهشت می داند :.(مىخواهید شما را از زنانى كه اهل بهشتند خبر دهم؟ ............ و زود آشتى كند و همین كه بدى كرد گوید این دست من در دست توست چشم بر هم نمىگذارم تا از من راضى شوى) ( نهج الفصاحة ، ص: 241)
دعوا زن وشوهر از چهار دیواری خانه خارج نشود: این بند از همه مهمتر است ، به این معنا اگر این نکته رعایت نشود زن یا مرد موضوع دعوای خودشان را به خارج از خانه بکشانند ، دیگه جمع کردن آن بسیار مشکل وگاهی غیر ممکن می شود .
زن وشوهر اگر جنون آنی پیدا نمودند وهمدیگر را ضرب وشتم نمودند ، حق ندارند به اقوام خود بگویند چون عموماً خود زن وشوهر با کمی کنترل به راحتی می توانند دعوا را جمع کنند و با هم آشتی کنند ؛ ولی وقتی به دیگران گفته شد ، افراد نسخه های غیر کارشناسی می دهند ویا دشمنی وحسادت ها وارد دعوا شده وبا چهره خیرخواهانه موجب انهدام کانون خانواده خواهند شد . وگاهی هم دوستی ها ی خاله خرسه موجب کور شدن گره های زندگی خواهد شد .وگاهی اوقات پس از فرو کش عصبانیت زن ومرد ، آنها می خواهند با هم آشتی کنند؛ ولی دیگران مانع می شوند به عنوان خیرخواهی کار به شکایت ودادگاه کشیده می شود . که در آن صورت خیلی مشکل است علاقه وعشق زن ومرد به حالت اول برگردد !!!!!!
بنابراین به هیچ عنوان دعوا ونزاع خود را به بیرون از چهار دیواری خانه خارج نکنید
انشاالله در مقاله بعدی به چگونگی حضور دیگران خواهیم پرداخت.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
